Norm, 2019

 

 

Queer kendini belirlemez; karşı oldukları ve kalıplara hapsedilmiş kimlikleri parçalayarak görünür olur ve eril olanın kurduğu şemayı dağıtmak üzere bir harekete sahiptir. Fallusa atıfla inşa edilen eril kimlik, cinsiyet üzerinden kurduğu tahakkümü toplumsal bir baskı mekanizmasına dönüştürmüştür. Fallus merkezli bu hegemonya, yeniden üretilmiş sanal uzuvların kurgulandığı bir fotoğraf dizisi ile queer yaklaşımla yıkıma uğratılır. Queer fotoğrafın, normal ve anormali göstermek / vurgulamak niyetinde olmadığı gibi, böyle bir tanımlamaya gitmesi de söz konusu değildir. Norm dışı olanın, her türlü kimlik tamlamasının ötesinde görünür olabildiği öncül alanlardan biridir sanat; aynı zamanda queer bireyin varoluşuna imkan tanıyan bir eylem biçimidir. Sanatta queer bir ifade biçiminden bahsetmek ancak onu bir otorite kurucu olarak ele almadığımız sürece mümkün olacaktır. Fotoğrafta beden tarihsel olarak farklı dönemlerde başka anlamlar içeren bağlamlarda belirmiş ve queer olanın dolaylanmadan daha görünür olabildiği bir taşıyıcı olmuştur. Bugün yeni bir temsilin parçası olan beden, cinsiyetin ötesinde taşıdığı anlamla bütünün parçası olarak farklı varoluş şekillerine de imkan tanıyan bir özne haline gelmiştir. Bireyin sergilediği performansı tespit eden ve aktaran, ancak akışkanlığını engellemeyen bir medyum olarak fotografik görüntü; gerçekliğe yaptığı atıfla görsel kültür tarihinde görünür olma imkanı sağlamıştır.    

 

Queer does not determine itself; it becomes visible through breaking the identities that are opposed and imprisoned in the stereotypes, and it has a movement to disperse the schemas that the masculine has created. The masculine identity, built with reference to phallus, has transformed its domination based on gender into a mechanism of social oppression. This hegemony centered in phallus is destroyed by a queer approach with a series of photographs in which remanufactured virtual limbs are constructed. Queer photography does not intend to show / emphasize normal and abnormal, and it does not pursue such a definition. Art is one of the avant-garde fields where the out-of-norm can be visible beyond any form of identification; it is also a form of action that allows the existence of a queer individual. Talking about a queer form of expression in art is only possible unless we consider it an authority. In the photograph, the body appears to be historically different “it appears in contexts that have other meanings, and it becomes the carrier in which the queer can be more visible without being indirect. Today, the body, which is part of a new representation, has become a subject that allows different forms of existence as part of the whole with its meaning beyond gender. Photographic image as a medium, which detects and conveys the performance of an individual but does not interfere with its fluidity; by referring to reality, it has enabled to be visible in visual culture history.

​

​

Diasec baskı / Diasec print